Hey Anne, heb je even? Onlangs is mijn relatie uitgegaan met iemand die ik heb ontmoet tijdens de borrel van onze studievereniging, waar we allebei nog steeds actief lid van zijn. We komen elkaar daardoor nog dagelijks tegen. Helaas vermijdt- of beter gezegd, negeert- hij mij nu volledig. Dit maakt de situatie erg ongemakkelijk voor mij… Hoe kan ik hier het beste mee om gaan?

Leestijd 4 minuten

De studentenliefde. Bij de een begint het op een veel-te-late avond in een kroeg met een scharrel, de andere in een club met een quarrel of voor sommigen op de naar-honderd-jaar-oud- bier-ruikende studentenvereniging met een relatie. Ik bevind mezelf momenteel nog midden in mijn studententijd (of nou ja, misschien ga ik stiekem al richting het einde zonder dat ik het zelf wil toegeven, maar laten we dat even tussen haakjes houden). Realistisch gezien, als ik kijk naar de mensen om mij heen, houden stelletjes het tijdens de studententijd niet lang vol (niet direct op de tenen getrapt zijn wel-gelukte stelletjes, ik beweer niet dat het nooit gebeurt). Vreemd is het niet; als student ben je, bewust of onbewust, nog volop bezig met persoonlijke groei. Daarbij is ruimte heel belangrijk. Een vaste relatie kan je beperken als elkaar niet genoeg ruimte vrijheid geeft.

Communicatie en rekeninghouden met elkaar is natuurlijk de basis van een goede relatie. Maar eerlijk gezegd, zou je in een studentenrelatie eigenlijk de vrijheid moeten hebben om te doen wat je wil. Het is een periode waarin het ‘oke’ is om egoïstisch te zijn. Om fouten te maken en daar dan ook weer van te leren. Wil je partner niet dat je voor het eerst drugs gebruikt, maar jij bent er eigenlijk wel heer erg benieuwd naar? Gewoon lekker doen (wel op een verantwoorde manier natuurlijk). Omgekeerd moet je je partner ook niet proberen te overtuigen dingen niet te doen alleen omdat jij dat liever hebt. Zorg wel dat je erover praat, zodat het niet overkomt alsof je lak hebt aan wat de ander vindt.

Houdt er wel rekening mee dat egoïstisch zijn niet betekent dat alles geoorloofd is op het gebied van seks. Het sociale leven tijdens je studententijd is eigenlijk een grote ‘Love Island’ aflevering. Alleen dan met honderden mensen die je misschien niet per se aantrekkelijk zijn, maar die je toch wel aantrekkelijk vindt, puur en alleen omdat je ze nog niet kent of omdat ze anders zijn dan dat je gewend bent. Kom je erachter dat je toch aan de verleiding wil toegeven? Dan is het misschien tijd om jezelf de vrijheid te gunnen.

Maar goed, hier zijn jij en je ex-partner inmiddels al achter. Het standaard advies wanneer iemand je negeert of vermijdt is vaak: geef de ander de ruimte. Misschien is hij of zij er nog niet aan toe om je onder ogen te komen, uit angst terug te vallen in oude gevoelens of juist in tranen uit te barsten. Dat iemand je vermijdt valt dan nog wel goed te praten. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik in eerdere columns heb geadviseerd om na een relatiebreuk geen contact meer te onderhouden. Maar, dat iemand je negeert wanneer je elkaar tegenkomt, is natuurlijk absolute waanzin. Persoonlijk ben ik een groot voorstander van de ‘recht-voor-zijn-of-haar-raap’-techniek. Laat je niet zomaar negeren, ga juist verhaal halen. Zorg wel dat je het kalm en neutraal aanpakt- dus niet boos of extreem verdrietig. Stap gewoon op hem of haar af (het liefst wanneer er niemand in de buurt is) en vraag waarom hij of zij je negeert. Op deze manier laat je zien dat je je niet verlaagt tot zijn of haar niveau, dat je erboven staat, maar ook dat je wel nog om hem of haar geeft. Als je een simpel antwoord krijgt, zoals: ‘Dat doe ik helemaal niet’ of ‘ik ben jou geen hallo meer verschuldigd’, laat het dan gewoon los. Om te kunnen loslaten, heb je eerst te ontdekken wat je eigenlijk vasthoudt. Als dat iemand blijkt te zijn die niet eens normaal met je kan omgaan, dan is het misschien maar beter zo. Dat je elkaar blijft tegenkomen maakt de situatie misschien niet prettiger, maar het ongemak ligt dan niet bij jou.

‘Hey Anne, heb je even?’- Wat is het? 

In de column ‘Hey Anne, heb je even?’ geeft Anne Geerdes antwoord en raad op de vragen van lezers. Het is een eerbetoon aan ‘Dear Dolly’ van Dolly Alderton, die en soortgelijke rubriek had in The Sunday Times. Aan de hand van Alderton’s boek, evenals gepubliceerde artikelen en diverse literaire werken, probeert Anne zo goed mogelijk advies te geven. Beschouw ‘Hey Anne, heb je even?’ als een grote zus aan wie je alles, maar dan ook alles, mag vragen. Niks is te gek. Disclaimer: Anne is geen getraind adviseur, maar slechts een jonge dame die, waarschijnlijk net zoals jij, het leven en haar belangrijke lessen probeert te begrijpen.