‘We streven niet naar het perfecte leven, we streven naar voldoende rechten.’

“In Iran zijn protesten uitgebroken na de dood van de 22-jarige Mahsa Amini. Ze werd begin deze week opgepakt door de ‘morality police’, omdat ze zich niet zou hebben gehouden aan de regels die voorschrijven dat een vrouw haar hoofd moet bedekken. De vrouw werd na haar arrestatie in een politiebusje zwaar mishandeld. De politie spreekt dat tegen en stelt dat ze een hartaanval kreeg toen ze naar het politiebureau zou worden vervoerd om ‘opgevoed’ te worden. Ze werd vervolgens naar het ziekenhuis gebracht, waar ze in een coma belandde en overleed.”

Zo luidde het nieuwsbericht op 16 september 2022. Deze afschuwelijke gebeurtenis leidde tot nationale en internationale protesten, waarbij vrouwen publiekelijk hun haar afknippen en hoofddoeken in de brand steken als statement tegen het regime. Al maanden zijn deze protesten aan de gang en het regime pakt honderden tot duizenden Iraniërs op die, zonder recht op een advocaat of rechtszaak, worden geëxecuteerd.

Vorige week werd ook bekend gemaakt dat er op Iraanse meisjesscholen giftig gas door het luchtcirculatiesysteem stroomde, waardoor zo’n 900 meisjes in verschillende steden misselijk en duizelig werden en moeite met ademhalen kregen. Ook vandaag is dit wederom gebeurd. Het is mogelijk een reactie op de protesten die in het land worden gevoerd voor vrouwenrechten. Ook in buurland Afghanistan leven vrouwen in onleefbare omstandigheden en krijgen vrouwen zelfs geen toegang meer tot onderwijs.

Leven in een wereld waar machtige mannen de kracht van vrouwen voelen en doodsbang zijn dat zij de overhand nemen, leidt tot onderdrukking.

Hartverscheurende, ondenkbare omstandigheden kwellen Iraniërs al tientallen jaren lang. In 1979 veranderde Iran in de huidige Islamitische Republiek Iran nadat de shah (de koning) vertrok en geestelijk leider Khomeini aan de macht kwam. Sindsdien is leven als een vrouw in Iran verre van veilig. Leven in een wereld waar machtige mannen de kracht van vrouwen voelen en doodsbang zijn dat zij de overhand nemen, leidt tot onderdrukking. Familie van onze redacteur Ireen vluchtten daardoor naar Nederland.

Voor wie opgroeit in Nederland, zijn deze extreme situaties haast niet voor te stellen. Wij vieren onze vrijheid de hele dag door: opstaan in je gemengde studentenhuis, op de fiets in een jurkje onderweg naar een festival, alcohol drinken, de hele avond dansen en flirten en je aan niemand hoeven verantwoorden waar en waarom je al deze dingen hebt gedaan. Laten we daarom juist erkennen hoe dankbaar we mogen zijn voor de vrijheid die we hier als vanzelfsprekend ervaren. Educatie, vrijheid van meningsuiting, seksuele vrijheid, het feit dat je mag doen en laten wat je wil. Laten we ons tegelijk hard maken voor de vrouwen waar zich alle soorten vrijheid van wordt ontdaan.

“Zan, zendegi, azadi”, laten wij deze woorden herhalen tot het niet meer nodig is: vrouw, leven, vrijheid.

Elke dag en zeker vandaag op Internationale Vrouwendag is het belangrijk dat we realiseren dat vrouwenrechten nog lang niet overal vanzelfsprekend zijn. Zoals de Iraanse protestanten door de straten roepen: “zan, zendegi, azadi.”, laten wij deze woorden herhalen tot het niet meer nodig is: vrouw, leven, vrijheid.

Steun de petities, deel berichten en blijf in gesprek. Blijf ook op de hoogte van de juiste informatie over de huidige situatie in zowel Iran als Afghanistan via deze Instagram-accounts: @middleeastmatters, @amnestyiran, @diasporaforiran en @azadicollectief.

Tekst: Ireen Akhamy